Powered By Blogger

Sabtu, 16 Maret 2013

MAAFKAN AKU

Kau sematkan perlahan rindu bulan di ketiak jantungku
Setelah sekian lama engkau tertunduk didalam diam
Aku menjadi malu kepada matahari
Karena cinta yang kau katakan masih terus kubawa berlari

Sepucuk surat yang kau tulis pada sehelai daun
Kubaca kemarin saat aku melangkahi gunung
Di dalamnya kau bercerita tentang bulir-bulir airmata
Yang sengaja kucipta sebelum aku pergi

Maafkan aku kekasih...,
Langkahku tak tentu arah.

JOKO GUNDALA

Perlahan angin bertiup menyisir ranting dan rimbun beringin
Dari sepucuk daun yang gugur tak lagi kulihat tertulis baris namamu
Akupun berlarian membelah lebatnya ladang-ladang jagung
Berkejaran dalam sesal bersama bayanganku sendiri


Telah sekian hari aku tak pernah mampu menangkap kabarmu
Kata anak gembala engkau sempat terlihat di pangkal sabana
Namun tak pernah mengiyakan dan hanya berlalu begitu saja
Dan itu yang menjadi sesalku hingga saat ini


Setelah sekian waktu
Aku hanya mampu melahirkan baris-baris sajak
Tanpa pernah mengerti untuk apa dan untuk siapa
Dan aku hanya mampu termangu diatas tebing batu

AKU MONG BISO MEMUJI


Sumurate kidung rembulan kang tumantul ono pinggire segoro
Ngelingake lelakon atiku kang tansah nandang kedarang-darang
Nadyan jembare roso lan tresno satuhu  amung kanggo sliramu
Nanging ora ngiro sliramu malah tego ninggalke aku

Wancine suryo pancen wis kudu rumangsang ing wayah nendro
Atiku sansoyo kajuwing-juwing mikirake lungane sliramu
Tetesing eluh kang tumibo kemelun angamboro ngebaki jagad
Jebul aku rakuwowo kanggo nyirnakke tresnaku marang sliramu

Dene saiki aku amung biso memuji
Mugo Gusti Pangeran kang Murbeng Dumadi
Maringono kekiyatan lan kesabaran ono ing garis atiku
Lan liyo dino tresnamu sayekti tumungkul maneh ono ing tulusing atiku

Kamis, 14 Maret 2013

Joko Gundala Slideshow Slideshow

Joko Gundala Slideshow Slideshow: TripAdvisor™ TripWow ★ Joko Gundala Slideshow Slideshow ★ to Kota Tangerang and Indonesia (near Jakarta). Stunning free travel slideshows on TripAdvisor

Rabu, 13 Maret 2013


MUNG SLIRAMU DIAJENG

Mung sliramu diajeng
Naliko dam re mbleret
Metengi dalan kapale nahkodho
Tompo abot nggayuh sikil 
Dhadi jembatane samudro
Minuju dermogo sentoso
Urip bisa sumringah
Nggugah ati menembah
Gusti Allah

Mung sliramu diajeng
Ora ono lorolopo sing biso
Kathon dhadhi kepati !
Amargojiwo lan ati
Mbangun pekerti.

GEGURITAN "KEKANCAN"


Wis tek petani siji-siji
Urip kekancan ora
Koyok towo klambi
Itung kapitung
Sopo aing untung
Itung kapitung
Sopo sing bunting
Ati guyup entuk pangeyup
Roso panyonggo jiwo
Nyigar bungah lan susah
Ngresep dadi siji
Ing jroningati
Siji lan sijine luput
Seko watek’e codot
Angin bledug manuk prenjak
Tompo biso ngudar medot
Ngawujude sing langgeng
Lan abadi
SISIK PANGGODHA


Nalika jagad sing gumelar dadi peteng ndhedhet
kahanan sangsaya runyem
nunjem tengah tengahing wengi
agawe sekabehe sipat gegayuhan tumpang suh
ana ati lan lathi kang ora sarujuk
Amung tresna lan nirmala sing bisa njumenengake raga
dadi kuwat napaki gesang tanpa sumelang
Listyaning tumindakmu lir sumilire bayu
nggugah gumregahake jangkah, kaya menjangan mlayu
Miyak ombak samodra nasib kanthi nggeret pengarep
bisa tumekaning pinggir anggonku jumangkah ing wengi
ngudhar irenge pepeteng sing nggaweng
senadyan ngambyang nyabrang rob lan panggodha
ora gingsir rasaning ati ngukir asmamu yayi
Dhuh, cah ayu
cahyaning bumi kang sumurup ing atma
amung sliramu jiwatman suci ingsun jumeneng pribadi
Hati yang sabar
Memperteguhkan ketahanan mental menghadapi soal yang tidak disukainya tanpa merasa terpaksa, sabar menunggu hasil perkerjaan dan perbuatannya, sanggup menghadapi macam macam rintangan betapa pun beratnya dengan hati yang bersih dari kebimbangan, dan dengan fikiran yang tidak mau tunduk kepada kesulitan. Ia harus memiliki kepercayaan yang teguh dan bertekad mantap, tidak gelisah dan yakin cahaya cerah pasti akan tiba saatnya, menantikan perubahan keadaan dengan sikap tenang dan penuh keyakinan bawasa kebijaksanan mengandng hikmah, pada segala ujian dan cobaan hidup
Jadikan kehidupan ini bukan sebagai “rumah” kehidupan yang serba bahagia, mantap dan kekal. Jadikan Kehidupan dunia ini adalah “rumah” ujian dan cobaan. Dimana kita keluar dari satu ujian kedalam satu ujian lainnya. Ibarat besi yang ditempa api kemudian dicelupkan kedalam air.
Ujian yang berupa hal hal menyedihkan banyak sekali sebab sebabnya. disebaliknya kita dapat memahami kehidupan dan bertambah matang pengalaman pengertian kehidupan dengan berbagai bagai ragam manusia. Masaalah suratan takdir yang terkadang menguji dan sebahagian lagi menempuh cobaan yang mungkin mengakibatkan penderitaan, kepedihan yang terkadang mengcekam jiwa. Sehingga terkadang merasakan kekecewaan. Olih itu kita haruslah berusaha sekuat tenaga untuk menempuh kehidupan didunia ini dan harus yakin bahawa diri kita sedang menyelami lautan yang penuh bergelora dengan rintangan dan bahaya.
“Bersabar menahan diri dari kemewahan kemewahan , sehingga kemewahan tersebut berlalu, lalu aku melatih diriku bersabar, sehingga terbiasa, sehingga selalu dalam keadaan tenang dan tenteram, hati membawa jauh dari pengaruh pengaruh yang selalu mengecewakan.“terkadang kita sendiri tidak mengetahui apakah sesuatu kejadian itu berguna pada perkara perkara yang disukai atau kita membencinya. Sahabat ambilah ikhtibar dan hikmah diatas apa yang berlaku yang menimpa diri sehingga kita terbiasa dengan perkara perkara yang belaku dan bersiap sedia apa yang akan berlaku, insyaAllah kita akan biasa menghadapi segala dugaan dan cubaan tanpa patah semangat dan putus asa.”

Aku (Tidak) Membunuhmu Dengan Sengaja

Jangan salahkan ketika aku secara tidak sengaja dapat menyebabkanmu menutup mata untuk selamanya. Aku tidak ingin dikatakan sebagai pembunuh. Memang benar aku memiliki kekuatan untuk membunuhmu secara perlahan. Membunuhmu perlahan dari dalam. Membunuhmu dengan kenikmatan dunia yang akan kamu rasakan sesaat. Ketika kamu sedang bersenang-senang, aku selalu menemanimu. Bahkan ketika kamu sedang dirudung duka, aku pula yang dapat meringankan beban pikiranmu. Aku adalah teman, tapi aku juga musuh yang harus kamu hindari.
JOKO GUNDALA

SEWELAS DALANE PATI

Dening: joko gundala

Nyambung pati, manut istilah basa Jawa kaperang dadi sewelas warna, yaiku :
1. MATI UTAMA
   Tegese mati ninggalake kabecikan lan lelabuhan kanggone bebrayan sing ditinggal rumangsa kelangan,  kepotangan budi, rumangsa wis nate dilabuhi, ditulungi, mula sapatine akeh sing rumangsa gela lan getun, kahanan playatan dadi tintrim lan nrenyuhake.
2. MATI SEMBADA
    Mati kang babar pisan ora ninggal prekara, rikala mati kabeh urusan kadonyan wis dirampungake wiwit mrenahake anak putu, tekan kewajiban lan tanggungan rikala sugenge wis beres kabeh, kalebu adil ing babagan warisan, wis kabagi rata marang ahli warise.
3. MATI KEPAMA
Mati sing entuk pakurmatan linuwih. Lara ketunggon anak bojo nganti ilange nyawa. Diragati, dirukti, diormati lan diarak kanthi ora sabaene, kayata matine panggedhe, ratu, juragan, lsp. Ucapan bela sungkawa nganti ngentekake kembang pirang-pirang kwintal.
4. MATI NGRANA
    Mati amarga labuh negara utawa mbela agama. Mati ing paprangan, mati syahid minangka dadi syuhadak utawa pahlawan.
5. MATI NELANGSA
   Mati kang ora entuk lelabuhan, ora dipetung karo bebrayan, senajan mati akeh sing ora rumangsa kelangan, senajan sedulur, anak bojo pisan anane mung lega lila ora gela babar pisan. Swasana pelayatan wae katon adhem ayem ora ana sing susah, mula rikala isih sugeng kena diarani "mati sajroning ngaurip"
6. MATI NISTHA
Matine wong ninggalake piala utawa bab ala, drengki, srei, panasten, lsp. Uga matine wong nganyut tuwuh (bunuh dhiri)
7. MATI GELA
    Matine wong nemoni kacilakan, isih nom nandang lara sing ora bisa mari, bocah cilik kejegur blumbang, mati dadakan, ora lara lan ora ana tandha-tandha yen wis arep mati, ninggal anak sing isih cilik-cilik, bojo ora nyambut gawe. Utawa matine wong sing lagi sukses-suksese lan semangat kanggo urip makantar-kantar.
8. MATI MUSPRA
    Mati ora konangan ora dingerteni alang ujure dening kulawargane. Contone: Tiba saka peasawat, kejegur laut banjur ilang, kere utawa gelandhangan mati ing tengah pasar, munggah gunung ora mulih ilang musna tanpa kabar, lsp.
9. MATI LEGAWA
    Mati kang banget wis diikhlasake, upamane lara nganti taunan, wis marem sing ngopeni, wis tutug umure, amarga kacilakan upama urip malah cacat lan memelas, ngibadahe wis cukup, sodakohe wis turah-turah.
10. MATI WISUNA
      Mati kang isih ninggal perkara, ninggal utang, tahanan koruptor, matine tukang mendhem, matine penjahat, matine wong sing lagi tumindhak nistha.
11. MATI SUCI
      Matine bayi utawa bocah sing durung duwe dosa
SUGIH TANPA BANDHA
Yen dideleng kasat mata pancen ora ana wong sugih nanging ora duwe bandha. Nanging kanggone wong Jawa sing diarani wong sugih ora mesthi bandhane akeh. Wong kang duwe ilmu kang mumpuni, kanca akeh, rasa tentrem ayem lan rasa syukur uga diarani wong sugih. Sugih ing wawasane wong Jawa ora mung ateges lahiriyah, nanging uga batiniyah.
CEGAH DHAHAR LAWAN GULING
Ing wawasane wong Jawa, mangan lan turu iku salah sawijining kanikmatan urip kang bisa nyebabake wong urip lali marang ancase urip. Wong kang kakehan mangan lan turu bisa nyebabake pangrasa lan pikirane kethul sarta wegah nyambut gawe. Mula, para leluhur paring pitutur supaya kita bisa cegah dhahar lawan guling. Nyuda mangan lan turu sacara batiniyah dadi perangane laku prihatin kanggo ngasah bathin lan kanggo nggayuh ancase urip. Secara lahiriyah nyuda mangan lan turu bisa kanggo ngontrol kasarasan. Wong kang mangan lan turune sacukupe dibarengi pasa bakal luwih sehat tinimbang wong kang kakehan mangan lan turu.                                                                                                            by                                                                                                                                                       jokogundala

Loro Bronto

joko gundala

Yen Kelingan mring sliramu
Aduh kodyo rinujid atiku
Yen siang tansah katon ngalelo
Dalu datan biso nendro

Opo sliramu wis lali tenan
Dek semono nate janji
Nedyo arep urip bebarengan
Bungah susah dilakoni

 Nanging aku ora ngiro
Yen sliramu bakal cidro
Bareng saiki wis mulyo banjur kromo
Ora nganggo ora nganggo kondo kondo

Wis pestine lelakonku aduh
Aku mung kudu narimo
Sopo kang biso paring usodo
Nggonku nandang lorobronto
Ana tembung tetembangan jiwa
Gegayuhan tembang godhaning ati
Ngambara rasa karebut ing mangsa
Dak suwun sliramu, arjuna
Nora citra mring carise rasa
Nora sirna mekaring cundhup asmara
Ana tembung tetembangan wuyung
Ciptaning suksma marang sastra ing kidung
Datan genggang sak rambut
Lamun adoh caket ing kalbu
Yen cedak tansah mulat sido..asih tuhu..

Selasa, 12 Maret 2013


Youtube Downloader

Youtube Downloader

Youtube Downloader

Youtube Downloader

Sawetoro wektu, roso iki tan keno sinonggo, rosoning ati kang saesti pingin nyawiji , lamun cuwo ing antaraning niat kang westhi wae lumintir. D! sesawaning ati, ayo podho ngudi lurusing jati, sesanti marang gusti, mugo kuwat ing janji, iyo prasetyaning jati sawiji.

Lir ing bebates

Sih kang tak roso iki
Iyo bebates ing wektu lan laku
Ewodene rasane mengkene
Mbebedho ati kang tan kuwowo
Sesangganing wuyung tan keno kiniro
Hamung sesawangan tan keno sesandingan
Tan kuat ing roso sesaput ing ati kang cuwo.
Duh sesawaning ati,
Dene urip bebates ing sakabehing pager
Tan keno oncat soko sawijine
Duh sesawaning ati,
Ati iki ora kuwowo, anyonggo roso
Kang mesthi wae alelewo, amedhot roso
Roso kang saesthi nyawiji ing aluning sepi
Mugo ing panyuwun
Sumedyo ing satunggiling wektu
Sakjroning pangantu antu
Nyawiji ing roso, lir ing bebates
Sliramu dene aku………ing prasetyo jati.
## nyawijing roso bebates ing ratri kang lumengser, ing taman mburi tlatah kulon.
ASALAMUALAIKUM
kulonuwun...

        kados pundi wartosipun kadhang sedoyo? mogi tansah pinaringan rahayu lan kamukten. amin ya Allah

 

TANGISING BUMI

Bumine nangis, Eluhe lumpur agawe giris
Bumine nesu watuk-watuk ndadekake lindhu
Bumi wis tuwa jare kiyamat wis arep teka
Iki pratandha bendune sing Maha Kuwasa.

"bumi yang menangis mengeluarkan air mata lumpur
bumi marah seraya batuk serasa gempa
bumi sudah tua katanya kiamat segara
ini adalah tanda kutukan sang kuasa

Bumine sambat gununge gundhul alase dibabat
Bumi lara ati banjir bandhang anggegirisi
Ujare wong pinter alas sing subur minangka pager
Pagering bumi murih alam tetep lestari.

"bumi mengeluh. gunung gundul dan hutan di jarah
bumi sakit hati. banjir bandang yang terjadi
kata orang pinter hutan yang subur adalah pagar
pagarnya bumi supaya alam tetap lestari

Aduh Gusti kula nyuwun pangapura
Kula niki sampun kathah dosa
Aduh Gusti Ingkang Maha Kuasa
Nyuwun luwar saking godha pangrencana.

"ya Tuhan berilah ampunan
saya yang banyak dosa
ya Tuhan yang kuasa
berilah jalan keluar dari coba

Pra sedulur Tunggal Nusa Tunggal Bangsa
Aja conkrah lan aja sulaya
Bareng urip golek dalan padhang
Sujud sukur wonten ngarsane Pangeran.

"para sahabat satu negeri
jangan gundah dan bertengkar
hidup berdampingan mencari jalan terang
syujud syukur kepada Tuhan

Kidung ati pangruwat Bangsa sak Nagari
Mangga ndedonga dahuru inggala sirna
Cancut gumregut bebarengan mbangun Praja
Lestarekna alam murih bumine ora murka.

"nyanyian hati pangruwat bangsa dan negeri
mari berdoa supaya cobaan lekas berakhir
semangat kebersamaan dalam membangun negara
lestarikanlah alam supaya bumi tidak murka.

dan ini adalah nyanyian ikan bethok penghuni citarum

sungaiku rumahku.
sungaiku warisan anak cucu kelak
sekarang menjadi lautan limbah
berbau menyengat dan mendatangkan musibah
sampah plastik menyelimuti
yang membuat keturunan kami mati
akankah ini berlangsung?
jika iya aku akan meminta gunung itu menyumbat mata air citarum.
jangan jadikan kami mangsa peradaban
kami juga berhak menghirup udara segar.

Halal Bihalal STK Ranting KINANDANG (kidulan) Kec. Bendo, Kab. Magetan 2...

S H Winongo Mundu Ranting Gemarang

Senin, 11 Maret 2013

BUDI PAKERTI

WAJIK KLETIK GULO JOWO 

 Dadi wong sugih iku ora gampang. Mikir bandhane, ora bisa turu. Bingung,mapanake bandhane. Arep disingidake ngendi wae, kuatir konangan. Sakingjibege, dhuwite banjur dijegurake ing jedhing. Pancen kakean bandha iku murugake ati ora bisa tentrem lan marem. Beda lan wong sing ora sugih bandha, senadyan lawange dijarke mengo ngowoh-owoh, dheweke ora kuatir menawa omahe dileboni maling. Umpamaa maling arep nyatroni omahe, bandha apa sing bisa digawa? Wong sing ana ing omahe ya mung barang-barang sing ora ana regane. Iku mau mratelake menawa ajine manungsa iki ora gumantung saka mbrewu lan lubering bandha. Mula ana kawicaksanan Jawa sing unine: Manungsa iku kudu luwih saka bandhane. Yen manungsa mung rebyeg kainteran ing kekarepan, mendah begjane yen omahe bisa dadi luwih apik, kamangka omahe wis gedhong magrong-magrong, utawa mendah gagahe yen duwe maneh montor sing kinclong, kamangka montore wis lima cacahe tur kabeh wis kinclong-kinclong wernane, manungsa kaya mengkono mau sejatine wis kelangan ajine. Wong sing kedanan bandha iku ora nate marem. Persis kaya dene wong sing ngragas ing panganan. Nadyan wis mamah apa wae, isih terus ngelih. Kagandhulan bandha, urip iki dadi nggrenggiyek kabotan sanggan, pepindane uripe dadi sarwa ribed kesrimped bebed. Kanggo wong sing kasrimpung ing bandha iku, para pinisepuh mbiyen maringi piwulang iki marang aku kabeh. Sepisan, wong kudu weruh ing tuju. Lire, apa ta sejatine tujuane uripku ing donya iki. Mesthine dudu kanggo nglumpukake bandha, ning kanggo nggayuh ajining dhiri lan tentreming ati. Saka kuna makuna aku ngreti, menawa ajining dhiri lan tentreming ati iku bakal bisa ginayuh, yen aku gelem ngelungake dhiri lan maringake saperangan bandhaku kanggo sapa sing mbutuhake. Banjur weruh ing tuju uga ateges weruh ing kasampurnaning urip. Cetha menawa kasampurnaning urip iku bisa dak gayuh menawa aku wani nglumpati urip iku, banjur mulih ing Sing Gawe Urip, sing gedhene ngungkuli sakabehing bandhaku ing donya iki. Supaya ora kasimprung ing bandha, para pinisepuh mbiyen banjur paring piwulang kang kapindo iki: wong kudu weruh ing watese. Manungsa iku ora sarwa bisa, utawa sarwa mikolehi. Kabisan itu ana watese. Ngendi watesing kabisanku? Yen aku bisa mangsuli pitakonan iki, lakuku ora bakal ngalor ngidul tanpa tujuan. Bandha uga ana watese. Pribasane, aku ora bisa nglebokake prabot apa wae ing omahku sing mung cilik ukurane. Yen dak peksa-peksa, wewangunaning omahku mung dadi lan ora pantese. Parandene, yen aku isih tetep meksa, kudune aku nglegewa, menawa rasa srakah wis wiwit sumusup ing awakku. Pancen sumusuping rasa srakah iku alus, ora dak rasakake, weruh-weruh aku wis kebulet ing pepengenan sing ora ana watese. Mula yen aku sadhar, kapan rasa srakah iku wiwit nyusupi aku, aku banjur bisa nggepuk rasa srakah iku, sadurunge rasa mau mrambat lan nyrambahi sakabehing uripku. Banjur, iki piwelinge para sepuh kang katelu: wong kudu weruh ing prelu. Pancen, manungsa iku kerep kajiret ing bandha lan prekara sing sejatine ora prelu kanggo uripe. Yen penganggoku akeh nganti turah-turah, kapan anggonku nganggo. Wong sing ora duwe, nganggone mung iku-iku wae. Ngonoa, dheweke sejatine luwih ngajeni penganggone tinimbang aku sing penganggone luwih-luwih. Aku mung nyimpen penganggoku ing lemari. Nalika aku arep nganggo, bingung anggonku milih. Tundhone, ya nganggo sing iku-iku wae. Coba penganggoku sing mung nganggur mau dak paringake liyan sing mbutuhake, rak banjur terus kajen merga dienggo. Lire piwulang sing katelu iku mratelake menawa apa sing dak duweni iki sejatine luwih akeh tinimbang sing dak prelokake. Katembungake liya: kapreluanku sejatine mung sethithik, mula aku ya ora prelu nduweni barang sing tundhone ora dak prelokake. Ora ngugemi weruh ing tuju, weruh ing wates, lan weruh ing prelu, ya telung prekara iki sing mururagke wong kasandhung ing tumindak korupsi. Pancen, korupsi iku sejatine mung tembung liya kanggo sikep sing ora weruh ing ing tuju, ing wates, lan ing prelu. Kosok baline wong sing ngugemi telung prekara mau, dheweke bakal tinuntun sing marganing kabegjan lan katentremen, sing njalari dheweke bisa mbenerake paribasan iki: Wajik klethik, gula jawa, luwih becik dadi prasaja

OJO DUMEH ( ADIGANG ADIGUNG ADIGUNO )

Orang Jawa, dikenal memiliki perasaan halus, serta tenggang rasa tinggi. Karena itulah mereka tidak menyukai orang sombong. Yaitu, orang yang congkak, pongah, angkuh, takabur, menghargai diri sendiri
berlebihan dan cenderung meremehkan (merendahkan) orang lain. Di Jawa, sombong dianggap sifat yang buruk (tak terpuji), dan sebaiknya dihindari karena akan jadi gangguan serius bagi komunitas dan lingkungannya.

Menurut pandangan masyarakat Jawa, orang sombong memiliki sifat sebagaimana unen-unen (peribahasa) yang berbunyi: 'adigang adigung adiguna'.

Artinya, sifat menyombongkan diri pada kekuatan, kekuasaan, dan kepandaian yang dimiliki. Adigang, adalah gambaran dari watak kijang yang menyombongkan kekuatan larinya yang luar biasa. Adigung adalah kesombongan terhadap keluhuran, keturunan, kebangsawanan, pangkat, kedudukan, atau kekuasaan yang dimiliki.

Diibaratkan gajah yang besar dan nyaris tak terlawan oleh binatang lain. Sedangkan adiguna menyombongkan kepandaian (kecerdikan) seperti watak ular yang memiliki racun mematikan dari gigitannya.

Peribahasa ini mengingatkan bahwa kelebihan seseorang sering membuat sombong, lupa diri, sehingga berdampak buruk bagi yang bersangkutan maupun orang lain. Contohnya kijang. Secepat apa pun larinya sering terkejar juga oleh singa atau
harimau, dan apabila sudah demikian nasibnya hanya akan menjadi santapan raja hutan tersebut.

Dalam dongeng anak-anak diceritakan pula bagaimana gajah yang besar itu kalah oleh gigitan semut yang menyelinap di celah telapak kaki, atau ketika kaki si gajah tertusuk duri. Sedangkan ular belang yang sangat ditakuti itu pun akan mati lemas, tulang-tulangnya remuk, jika terkena sabetan carang (cabang) bambu ori (Bambusa arundinaceae).

Jadi, kelebihan yang dimiliki seseorang merupakan sesuatu yang “berguna” sekaligus “berbahaya”. Berguna apabila dimanfaatkan demi kebaikan, berbahaya jika hanya digunakan untuk kepuasan pribadi serta dorongan nafsu duniawi belaka.

Contohnya, benda-benda tajam seperti pisau, sabit, parang, dan lain sebagainya. Sebuah pisau memang harus tajam agar mudah untuk mengiris daging atau sayuran ketika memasak. Namun, jika menggunakannya ceroboh dapat melukai jari tangan. Lebih dari itu, karena tajam, kuat, dan runcing, pisau dapur pun dapat disalahgunakan untuk membunuh orang.

Sebagaimana lazimnya strategi dalam kebudayaan Jawa, umumnya setiap peribahasa tidak berdiri sendiri dan sering berkaitan dengan peribahasa lain. Misalnya, adigang-adigung-adiguna punya korelasi erat dalam konteks menasihati
kesombongan dengan “aja dumeh”. Artinya: jangan sok atau mentang-mentang.

Terjemahan bebasnya adalah jangan suka memamerkan serta menggunakan apa yang dimiliki untuk menekan, meremehkan, atau menghina orang lain. Misalnya: aja dumeh sugih (jangan mentang-mentang kaya), dan menggunakan kekayaannya untuk berbuat
semena-mena.

Mengapa demikian, sebab harta kekayaan itu tidak lestari dan sewaktu-waktu dapat hilang (tidak dimiliki lagi). Aja dumeh kuwasa (jangan mentang-mentang berkuasa ketika menjadi pejabat/pemimpin) kemudian berbuat semaunya sendiri. Mengapa demikian, sebab jika masyarakat yang dipimpin tidak menyukai lagi yang bersangkutan dapat diturunkan dari jabatannya.

Di Jawa terdapat kepercayaan bahwa segala yang dimiliki manusia hanyalah titipan Tuhan. Dengan demikian kepemilikan itupun bersifat fana. Tanpa keridaan (seizin) Tuhan, tidak mungkin yang bersangkutan memilikinya.

Selain itu, kekayaan yang dimiliki seseorang realitasnya juga diperoleh atas jasa (pemberian) orang lain. Contohnya, mana mungkin pedagang memperoleh laba dan kekayaan yang berlimpah tanpa melakukan transaksi dengan masyarakat? Berdasarkan pendapat di atas, peribahasa ini menasihatkan agar siapa pun jangan mempunyai sifat sok.

Mentang-mentang kaya menolak menyedekahkan sebagian hartanya untuk orang miskin. Mentang-mentang jadi pemimpin tidak mau bergotong-royong dengan tetangga. Menurut adat Jawa, sikap seperti itu sangat tercela dan menyakitkan hati orang lain.

Maka, dengan memadukan dua peribahasa di atas dimungkinkan pesan muatan yang disampaikan akan lebih dimudah diurai, di samping daya tembusnya juga makin kuat memasuki kesadaran pikir, rasa, dan hati sanubari.

Contohnya, nasihat tersebut akan berbunyi: “Aja dumeh sekti mandraguna banjur duwe watak adiguna kaya ula. Ora ketang wisane mandi, nanging kesabet carang pring ori wae bakal dadi bathang selawase.” (Terjemahan bebasnya: “Jangan mentang-mentang sakti kemudian berwatak seperti ular. Meskipun bisanya mematikan, tetapi kena gebuk cabang bambu ori saja akan menjadi bangkai selamanya.”).

Orang sombong dapat dianalogikan seperti kijang yang melintas di depan kerumunan singa atau harimau di tengah hutan, seekor gajah yang sengaja menginjak-injak sarang semut atau semak perdu berduri, seekor ular yang sengaja atau tidak telah masuk ke halaman rumah orang di perkampungan.

Mungkin saja sekali dua kali selamat. Namun, untuk ke sekian kalinya kesombongan itu pasti akan menjadi batu sandungan yang membuat dirinya jatuh terjerembab mencium bumi dan tidak dapat bangkit kembali?

Ono unen2 Jowo Jalmo Tan Keno Kiniro.......
Semoga membawa berkah dengan perkataan sebelum dengan tindakan.
Sopo Siro Sopo Ingsun
Pernahkah kah kau bertanya siapa dirimu?
Dari mana kamu dan mau kemana kamu?
Dan dimanakah kamu ?
Lalu ku berkaca berputar-putar
Bercermin mgukur kekurangane
Ngilo ngilo ngetung kang elok, ngak-elok
Banjur katon wujud iro (kelihatan bentuknya)
Kang koton (terlihat) tergantung bagai mana melihatnya
Seberapa ketajamanmu
Sedangkan manusi itu banyak kurangnya
Terbatas kemampuanya, ning kadang ora rumongso(tidak merasa)
Margo soko (karena dari)nuruti hawa nabsunya
Dumununge siro iku soko lahir kalawan batin,jiwo lan rogo
(asalmu dari lahir dan batin)
Mulo elingo nyang piture sesepuh kito
(maka ingat akan nasehat para pendahulu kita)
Ajining sariro soko busono (harga badan dari pakaian kita)
Ajining diri soko lati(harga diri dari mulut,ucapan kita)
Kang tegese, dene siro manungso iku akan dihargai ,dikenal badan lahirnya dari busono(pakaian) yang digunakan dan dihargai,dikenal batinnya dari yang dirasakan,diucapkan dan diamalkannya
Dadine yen siro berpakaian tentara maka orang akan mengenalnya tentara
Bila berpakaian kumuh compang camping dikenalnya segai orang miskin atau si gila
Jika suka marah dibilang /dikenal si pemarah
Jika selalu senyum dalam segala kondisi dibilang sumeh
Jika prilakumu sering memberi petunjuk,mengajar ilmu disebut Pak Guru,Pak Ustad
Kabeh mau dadi koco benggolo
mrih gampanging nggonmu mangerteni sopo jatining siro
Nanging opo siro jujur marang kang katon lan siro rasakno
(Namun apa kamu jujur akan yang kamu lihat dan kamu rasakan)
Yen siro Ngrumangsani terbatasnya kemampuanya, mulo kudu legowo marang opo kang di sampaikan sepodo podo (menerima penilaian orang lain) sebagai jedela jauh hari
Bukanya marah marah seperti kata pepatah
“ Buruk rupa cermin di pecah”
Mengingat banyak kekurangan kita,keterbatasan kita , maka untuk mengenal diri kita tidak cukup dari pengamatan kita sendiri, dan harus ada konfirmasi orang lain
Kemudian diturunkalah kamu ke Dunia
Kau telah sanggup sebagai kalifah di Dunia
Diciptakan lah raga, nafsu dan pikiran sebagai pakainmu di Dunia
Lalu kamu berjalan berjalan dan berjalan
Kau dapatkan dua persimpangan
Ada yang lurus licin dan indah
Ada yang naik terjal dan berkelok
Kau harus menetapkan pilihan
Kudu eling lan waspodo, jangan terkecoh oleh yang nampak saja
Kesesatan biasanya jalan mudah dan enak
Kebaikan banyak cobaan dan rintangan
Sebagai kalifah segala putusanmu akan diminta pertanggung jawabannya
Atau tidak menentukan pilihan alias diam ditempat
Itupun sudah merupakan keputusan yang harus dipertanggungkan
Waktu terus berjalan, petunjukpun telah disampaikan
Melalui Al Qur”an dan Rosulnya serta peristiwa, kejadian alam
Dapatkah kau membaca dan mengerti atas petunjuk itu
Ataukah hanya kau lihat sekilas
Atau kau copy paste tanpa sempat kau cerna
Sehingga tak tampak lagi identitasmu karena telah tertimpa segala yang kau rekam
Padahal kau diciptan dengan berbeda beda
Ada yang tinggi ada yang pendek ,kaya miskin,bagus jelek
Semua jadi satu saling melengkapi
Dan difungsikan dan tugas yang berbeda
Kamudian agar saling mengasihi dan menyayangi
Ya Rahman Ya RohimAtaukah kau telah menjadi budak nafsu dan Dunia
Kau paksakan kehendakmu
Lalu mana cintamu, mana kasihmu
Masih adakah cinta pada dirimu
Cinta menerima apa adanya, menjalankan perintahnya
Dimanakah kau
Apakah kau telah larut dalam gemerlapnya dunia
Apakahkau terjebak dilembah penderitaan dunia
Ingat ingatlah waktum menjelang habis
Ingat ingatlah sebagai kalifah di dunia
Sebut nama Tuhanmu “ La illaa ha illallah “Apa yang telah kau lakukan di dunia
Hingga tiba waktunya kau harus tinggalkan dunia
Kau tiada lagi di dunia
Lalu siapa kamu
Kamu adalah amalmu yang kau tinggalkan
Kamu adalah maknamu bagi siapa saja yang kau temukan
Koyo godhong suruh mlumah mengkureb, dinulu seje rupo ginigit nunggal rasa( seperti daun sirih bolak balik beda rupanya dijadikan satu digigit satu rasanya )

Lahir kalawan Batin, Amal baik Amal jelek beda rupa dan bentuknya diikat jadi satu namanya ya Siro ya Ingsun

Hip Hop Jawa - Jambu alas (Love Jogja And You)

DUA DUNIA - PADEPOKAN GUNUNG TALANG FULL (16-03-2012)